در حال دریافت ...
“ من یکی از خدایان آن سرزمین ها را می خواهم خدایان سرزمین من بی قدرتند و در جایگاه خدایی نیستند. ”
افسانه ها
داستان ها گاه از مسیر خود بیرون رفته اند و از خود چهره ای دیگر ساخته اند. داستانهای راستینی که به افسانه های دروغین تبدیل گشته و داستان هایی که اساس آن نامشخص است به واقعیت هایی جدا نشدنی از زندگی تبدیل گشته اند.
خدایان
مردم از آغاز همواره با مشکل هایی رو به رو شده اند. مشکل ها و بلاهایی که از درک آنان خارج بوده اند. باد، باران، رعد و برق، زمین لرزه، بیماری و... که گاه تا کنون نیز بسیاری از آنان از درک ما بیرون است. آنها برای مقابله با هر مشکلی خدایی ساخته و برایش قربانی کرده اند. جنگ ها کرده و برای ارج نهادن به خدای خود به خدا یا خدایان دیگر سرزمین ها جنگ ها کرده و انسان های بسیاری را به نابودی کشانده و هر کدام کرده خویش را درست می شمارند.
جهان های نابرابر
راستی و دروغ، جوانمردی و دسیسه های ناجوانمردانه و... بشر را از ابتدای راه همراه بوده اند. گاه این برابری میان خوبی و بدی به هم خورده و نتیجه هایی به بار آورده که تاریخ را نه تنها برای مردم آن سرزمین بلکه برای مردم دیگر سرزمین ها تغییر داده است. مرور تاریخ ما را با آنها بیشتر آشنا کرده و هم اکنون نیز به خوبی آنها را می بینیم.
آخرین تاریکی جهان
راه ها خود تبدیل به راه ها می گردند راه هایی که راهروان و راهبران خود را داشته و خواهند داشت آخرین تاریکی جهان گذر از یکی از آن راه هاست راهی که ترس از آن ادعاگران دلیر را ترسوهایی آشکار گردانده است.
ترس
نخستین چیزی که همواره همراه انسان بوده و هست از آغاز تا پایان و به خاطر رهایی از آن دست به کارهایی زده که ترس او را بیشتر ساخته است. فرار از ترس به سوی ترسی دیگر و باز فراری دیگر و ترسی دیگر. به راستی نهایت ترس تا کجاست و شهامت چیست.
چو این نامور نامه آمد به بن زمن روی کشور شود پر سخن
از این پس نمیرم که من زندهام که تخم سخن را من پراگندهام
هر آنکس که دارد هش و رای و دین پس از مرگ بر من کند صد هزار آفرین
هرگز دل من ز علم محروم نشد کم ماند ز اسرار که معلوم نشد
هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز معلومم شد که هیچ معلوم نشد
اشتراک
با وارد کردن شماره تماس یا آدرس پست الکترونیکی خود عضو شوید